Onderstaand artikel kwamen wij tegen op het internet en willen iedereen mee laten profiteren van de werkelijk goede uitleg en tips omtrent huisdieren en vuurwerk. Ook wij geven nu het tweede jaar Valium met goede resultaten, dat wij van de andere middeltjes die in de handel zijn niet kunnen zeggen. (Stg. Collie & CO. in Nood)

Vuurwerk een kwelling voor uw huisdier?

Dat hoeft niet! Terug Oud & Nieuw, rotjes, strijkers, duizendklappers, ... Het nieuwe jaar en in de weken voorafgaand daaraan, wordt traditiegetrouw met veel geknal ingeluid. Een feestelijke gebeurtenis? Ja, dat kàn het zijn. Helaas is het vaak voor huisdieren (met name honden en katten) een kwelling. Dat hoeft niet! Dierenkliniek de Haardstede heeft een aantal tips op een rijtje gezet om iets te doen aan de angst voor vuurwerk bij honden en katten. Huisdieren en vuurwerk begrijpen. Veel huisdieren hebben als pup of kitten tijdens de socialisatieperiode te weinig ervaring opgedaan met harde geluiden. Op volwassen leeftijd worden deze harde geluiden, waaronder vuurwerk, als bedreigend ervaren. Hierdoor vertonen de dieren angstig gedrag. Huisdiereigenaren vinden dat vaak zielig, troosten hun kat of hond en bevestigen zo onbewust deze angst. Bij een volgende keer is het dier nog banger, wordt het weer getroost, daarmee zijn angst bevestigend, etc. Ofwel, huisdiereigenaren werken vaak zelf onbewust bevreesde huisdieren in de hand. Nerveuze honden of katten zullen eerder angstig gedrag vertonen dan honden of katten die van nature rustig en flegmatisch zijn. Wat kunt U doen en/of laten bij vuurwerkangst? Het is belangrijk dat u zelf het vuurwerk negeert. Ook al in de dagen voorafgaand aan Oud en Nieuw, wanneer het eerste geknal begint. Straf u hond niet als hij of zij toch schrikt en negeer elke vorm van angstig gedrag. Troost de hond evenmin, dit werkt namelijk als een 'beloning' voor zijn gedrag. Houdt dit ook op de avond en nacht van Oud en Nieuw zelf vol. Zorg dan bovendien voor een veilige omgeving waaruit de hond niet kan ontsnappen. Neem de hond mee in de (woon)kamer waarin u zelf zich bevindt, doe de gordijnen dicht en zet een rustig muziekje op. Medicatie Ook uw dierenarts kan uw hond helpen. Sinds ruim een jaar is de Dog Appeasing Pheromone D.A.P. Verdamper op de markt. Deze revolutionaire verdamper bevat een synthetische vorm van het natuurlijke hondenferomoon. Een feromoon is een natuurlijke stof welke door de hond wordt uitgescheiden om andere honden gerust te stellen, waardoor stress en angst als sneeuw voor de zon verdwijnen. Deze feromonen kunnen alleen door soortgenoten worden waargenomen en hebben dus geen invloed op andere dieren of op de mens. In de ruimte waar de hond het meest verblijft wordt een Verdamper in het stopcontact aangebracht. Vrij snel daarna gaat het dier zich beschermd en rustig voelen. De eigenaren zijn steeds enorm tevreden! Vanaf 2 tot 3 weken voor Oud en Nieuw wordt de D.A.P. Verdamper in een stopcontact geplaatst, in de ruimte waar de hond het meest verblijft of slaapt. De Verdamper blijft gedurende die gehele periode dag en nacht in het stopcontact, tot ongeveer 1 week na Oud en Nieuw of tot deze leeg is. De D.A.P. Verdamper is absoluut veilig. Het stroomverbruik is nagenoeg nihil. Veiligheidshalve wordt gebruik afgeraden in ruimten waar CARA-patiënten veel verblijven of slapen. Versuffende medicijnen Veel mensen geven hun huisdier een pilletje om hem te versuffen tijdens de knallen van oudejaarsnacht. Gebleken is dat medicijnen met acepromazine (Vetranquil, Calmivet) als werkzame stof echter verschillende bijwerkingen hebben, zoals zwalkend lopen, verlaging van de bloeddruk en het risico van onderkoeling. Het belangrijkste argument tegen het gebruik van acepromazine bij vuurwerkangst is dat het effect onvoorspelbaar is. De ene hond heeft maar een halve dosering nodig waar hij vervolgens een lange periode van onder zeil is. Terwijl de andere hond nog onvoldoende op een dubbele dosering reageert. Daarom is het verstandig dat u de acepromazine bij uw hond uittest op een moment ruim vóór de Oudjaarsavond. Wanneer u acepromazinetabletten aan uw hond geeft dan mag hij niet alleen gelaten worden i.v.m. de bijwerkingen van het middel. Daarnaast hebben we in een aantal gevallen gemerkt dat er een averechtse reactie kan ontstaan. Het lijkt erop dat bij gebruik van acepromazine het de geluidsgevoeligheid vergroot bij dieren die het toegediend hebben gekregen! De dieren horen de knallen wel maar door de acepromazine kunnen ze niet meer reageren, opstaan en vluchten, waardoor dit een enorm angstige situatie voor ze is. De angst voor vuurwerk en/of onweer neemt hierdoor ieder jaar toe, waardoor steeds een hogere dosering acepromazine gegeven moet worden om de honden ' rustig ' te krijgen. Met als gevolg meer risico op bijwerkingen. Het gebruik van acepromazine moet niet gezien worden als een simpele oplossing. Alternatieven I.p.v de acepromazine geven wij liever diazepam (valium) of phenobarbital tabletten mee. Deze tabletten brengen de hond in een 'roes' - staat waardoor hij ook een beetje slaperig oogt. De roes is heel mild en voor sommige honden niet voldoende. Maar net als de acepromazine hebben valium of phenobarbital ook bijwerkingen op het lichaam. Valium heeft mogelijk spierslapte als bijwerking en fenobarbital kan belastend zijn voor de lever. Daarnaast adviseren we ook de Rescue Spray van Bach Bloesem. Deze spray sprayt u op de tong of wangzak van uw hond en de spray zorgt voor een geruststellend effect op zijn gemoedstoestand. De normale dosering voor honden is twee keer sprayen maar vaker mag ook. Bach Bloesem Remedies zijn veilig en hebben geen bijwerkingen. Omdat de Rescue in alcohol is geconserveerd kunnen sommige dieren de spray als niet prettig ervaren. Zorg ervoor dat uw huisdier een kokertje om zijn nek heeft met uw naam en telefoonnummer, maar nog beter is het dier chippen. Wanneer uw huisdier toch onverhoopt ontsnapt tijdens het nuttigen van de oliebollen, is het terugvinden vaak een groot probleem. Veel dierenasiels zitten vol met ¨zwarte honden met een wit vlekje¨ of andere vage omschrijvingen. Een penning om de nek van uw hond met naam, adres en telefoonnummer van de eigenaar doen vaak wonderen. Binnen enkele dagen is uw geliefde huisdier als regel weer terug. Helaas niet altijd. Halsbandjes worden verloren en penningen raken zoek of worden al dan niet moedwillig verwijderd. Daarom is de transponder-chip in deze moderne tijd een noodzakelijk onderdeel van uw huisdier. Niet te verwijderen en door elke dierenambulance, dierenarts of dierenasiel in enkele seconden af te lezen. Bij elke dierenarts is de chip zonder verdoving in enkele minuten onderhuids aan te brengen, vergelijkbaar met een injectie maar met een wat dikkere naald. De dierenarts kan het chipnummer registreren bij één van de zeventien databanken voor registratie van huisdieren in Nederland, waaronder Petlook; In uw eigen belang kunt u zelf per Internet uw huisdier gratis bij www.petlook.nl registreren. In tegenstelling tot sommige andere databanken kan Petlook 24 uur per dag per Internet worden geraadpleegd door de dierenartsen, dierenasiels en particulieren/eigenaren, waarbij u zelf bepaalt welke gegevens van u wel of niet worden getoond. Op sommige plaatsen worden een soort ¨vuurwerkcursussen voor huisdieren¨ georganiseerd. De knallen worden op de band of cd opgenomen en vertoond bijvoorbeeld in combinatie met lekker eten voor de hond. Zo wordt de knal ¨positief geassocieerd¨ met iets leuks, zoals eten. Belangrijk hierbij is dat u hele goede begeleiding krijgt omdat honden erg gevoelig zijn en ze uw angst of de angst van een mede-cursist zullen oppikken en overnemen!
Dit alles in na te lezen op : http://www.dierenkliniekdehaardstede.nl/NVU%20site/vuurwerkhond.html tevens bron.

ALTERNATIEF VERVOERMIDDEL

Wie ooit voor het probleem komt te staan dat zijn hond slecht "ter poot" raakt door een ongeluk, achterhandverlamming door ouderdom, een kwetsuur aan de rug of een ander vergelijkbaar iets, zal zich dikwijls ten einde raad voelen. Een grote hond vormt dan helemaal een probleem omdat dag in dag uit zo'n 30 à 40 kg niet licht te tillen of te ondersteunen is, wandelen moeilijk is geworden of niet meer gaat, en van ravotten al helemaal geen sprake zal kunnen zijn. Een saai en vreugdeloos leven wacht hem dan als hij te vaak alleen thuis wordt gelaten. Dubbele ellende wanneer de hond niets liever wil dan bij je zijn en de dingen samen doen. Wijzelf maakten iets dergelijks mee met onze grote herdershond - die overigens weinig tot geen pijn had - en overwogen toen een bolderkar aan te schaffen. Maar zo'n ding bleek behoorlijk duur te zijn en bovendien - door het ontbreken van een vering - niet echt confortabel voor de hond en niet handzaam voor degene die hem moest trekken. Om iets zelf te fabriceren ontbrak het ons aan tijd. Van een rolstoel voor honden kenden we het bestaan wel, en zoiets kan ook een fantastische oplossing zijn - maar niet in alle gevallen en is bovendien kostbaar, omdat één en ander op maat moet worden gemaakt. Uitkomst bleek toen een afgedankte kinderwagen te bieden, waarbij we de wieg op het onderstel zetten. Dat was daarvoor zeer geschikt door de ouderwetse horizontale stand en solide, rechthoekige vorm. Later hebben we de wieg vervangen door een zelfgemaakte houten bak, die we - met het hele onderstel er bij - in mooi Amsterdams grachtengroen schilderden. Er wat lekker zachte - goed wasbare - dingen ingelegd, en klaar was Kees. We konden weer heerlijk in de bossen wandelen en onze lieve hondenvriendin kon fijn met ons mee! Ze leerde ons al snel aangeven wanneer ze er even uit wilde of moest en waardeerde een helpende hand daarbij enorm. De toch al ongelooflijk hechte band werd zo mogelijk nog hechter. Zes poten op één buik, of hoe noem je zoiets? En eenmaal moeizaam zwiebelig op haar onwillige poten, was er natuurlijk geen flitsende spurt achter een speeltje aan meer mogelijk, maar wèl een genieten van lekkers dat uit zo'n bal met gaatjes rolde als ze er met haar snoet tegenaan duwde. Oh, ze was slim en paste zich zo goed aan. Dapper als ze was, wist ze de aanvankelijke wanhoop waaraan ze ten prooi was te overwinnen en haar verlegenheid met de hele situatie toch om te zetten in belangstelling voor nieuwe mogelijkheden. Samen nieuwe leuke dingen zoeken…. en wat een blijdschap dan als ze iets ontdekt had wat wèl lukte en waar ze plezier in had!! Tegenwoordig zijn er prachtige wandelwagens (jawel!!) in verschillende soorten en maten in de handel verkrijgbaar, speciaal voor honden gemaakt. Die kunnen dus ook handig zijn voor een invalide dier. En voor de fietsliefhebbers zijn de hondenfietskarren en fietsaanhangers al een vertrouwd beeld aan het worden op straat. En dat van die omgebouwde kinderwagen van ons? Tsja, dat was even wennen… misschien nog wel meer voor de anderen dan voor ons! Enige schroom moest er wel overwonnen worden en daar hielpen sommige reacties van de medemens helaas niet echt bij: die konden variëren van spot en laatdunkendheid tot bemoeizuchtigheid en zelfs groviteiten. Maar er waren ook die andere reacties: lieve en hartverwarmende woorden en uitingen van waardering. "Ik wilde U toch eens zeggen dat ik het knap vind dat U dat durft te doen: achter zo'n kinderwagen lopen met een hond erin. Kunnen ze wel zeggen: 't is maar een hond, maar dat is flauwekul. Van dat "maar" een hond, daar klopt niets van. Maar je moet toch de moed hebben om het op te brengen, om het gewoon te doen." Of die man die op ons af kwam en uit de grond van zijn hart zei: "Wat zit dat beest er tevreden bij! Dit is een fantastische oplossing: zo hoort die hond er tenminste ook bij!" En dan die vrouw die zó emotioneel werd dat de tranen haar in de ogen schoten: "Oh, hadden wij hier maar aan gedacht toen het met onze hond niet meer ging. Dan had hij nu nog geleefd."
S. Vermeulen

Opnieuw een overtuigend bewijs van telepathie tussen hond en baas !

Hier heeft Lady maandagavond weer haar staaltje van haar denkkracht met mij opgevoerd. Ik was haar aan het kammen en zag een vies plekje bij haar bovenste tepel. Ik heb de haren af moeten knippen om goed te kijken en stuitte op een opgezette tepel. Toen ik er op drukte spoot er vocht uit. Zij is gesteriliseerd en kan dus niet schijnzwanger zijn.
Ik voelde me zeer ongerust en dronk even een wijntje onder het afdakje. Maar geen escape van Lady, zittend zag ik opeens duidelijk een plaatje voor me van 3 of 4 gezwellen van kanker onder die verdikking. Nou kan zij geen narcose meer krijgen met ouderdomsklachten en geen rugprik vanwege haar uitvalverschijnselen achter.
Huilend vroeg ik me af “what now my love”? De ochtend daarop heb ik de beste dierenarts gebeld die ik in deze omgeving ken en we mochten vandaag om 9.15 uur komen. Hij en hij alleen mag nog aan Lady zitten.
Tja de uitslag, je raadt het al: 3 of vier gezwellen op een rij en zo’n agressieve kanker dat hij er snel uit moet.
- Maar geen narcose of rugprik meer mogelijk. Ja zover was ik al sinds maandagavond. Gelukkig is hij dierenarts en ik niet en hij wist een derde mogelijkheid. Vrijdagochtend krijgt Lady sedatie en daarna plaatselijke verdoving bij de verwijdering van haar kanker omdat dat haar enige kans is. De lymfeklieren waren nog niet aangetast. Gelukkig ze heeft weer een kans na vrijdag. Maar eenmaal thuis denk je toch: Hoe flikt Lady dat toch zelfs in zo’n toestand. De eerste keer toen zij mij uitzocht, de tweede keer bij haar sterilisatie (bleek ook nodig achteraf omdat ze gezwellen in haar baarmoeder had), en nu zelfs met kanker laat ze mij in mijn hoofd een feilloos scherp plaatje zien van hoeveel kankergezwellen zij heeft en waar ze zitten.
Ik heb dit nog nooit meegemaakt met een ander mens of dier en hoor terecht steeds het zinnetje: 'She’s amazing' uit het liedje Lady in Red in mijn hoofd.
De telepathie van Lady blijft dus onverminderd op haar hoge leeftijd en inmiddels vele ouderdomsklachten en ik mag totaal verbijsterd naast haar staan en haar helpen op haar aanwijzingen. En ik doe het ook nog al voel ik me een soort clown. Dit voelt echt maf als het je gebeurd. (Ingestuurd door Frederique november 2006)

Honden en vuurwerk !
De dagen vliegen en Oud en Nieuw staat voor de deur voordat U het weet. Als U hond bang is voor al die knallen en gillende keukenmeiden kunnen wij misschien een optie aanbieden. Onderstaand verhaal werdt ons toegezonden door Frederique, die een colliekruising Lady en 2 shelties Sparky en Misty thuis heeft rondrennen.

Tekst van Frederique:
Een tip voor o.a. Collie eigenaren die met vuurwerkangst van hun hond te maken hebben. Onze zwerfhond Lady wilde levend in de open haard springen met het middel Relax uit de dierenspeciaalzaak op Oud en Nieuw. Het middel werkt bloeddrukverlagend- waarom dit zo is kun je nalezen in het blad Hondenmanieren Nr. 10 uit 2003 van Martin Gaus-. Dus krijgt Lady het daardoor koud en bovendien versterkt het middel het gehoor waardoor de hond nog angstiger wordt. Martin Gaus raadt Valium oftewel Diazepam aan. Ik heb bij ABC voor dieren in Amersfoort gecheckt of Collies dit wel verdragen i.v.m. hun narcosegevoeligheid. De dierenarts vertelde mij dat dit middel bij uitstek geschikt is voor Collies. Wij hopen dit jaar de open haard te kunnen laten branden zonder Hot Dog en geen 20 euro euro kwijt te zijn aan een middel dat averechts werkt. Wij hopen andere collie eigenaren hiermee te helpen.

Als een ouder het heeft dan hebben de jongen het ook, alleen dat kan per pup verschillen in de mate, de een ernstig en de ander wat minder ernstig, het is dus heel moeilijk om het te ondervangen, en het is eigenlijk heel vaag en moeilijk te bevatten en te voorkomen. Vanwege deze variëteit zou je dan ook haast kunnen zeggen dat er meer in het "spel" is dan alleen maar de erfelijkheid. Per hond speelt ook de eigen sterkte mee, hoe is de eigen persoonlijke immuunsysteem (wordt ook erfelijk bepaald). Het is ook ontdekt bij andere honden: Chow Chow, Pembroke Welsh Corgi, Duitse Herder, maar daar is niet zo veel over bekend als de collies en schaaphonden. Afhankelijk van de ernst van de kwaal treden altijd eerst de huid beschadigingen op voor de spier beschadigingen, dit kan gepaard gaan met bulten, zweren, rode plekjes, haar verlies, korsten. Dit kan gaan uitbreken vanaf zo'n 6 maanden oud. Het meest komt het voor op de plekken in het gezicht, snuit, mond, oorpuntjes, rond de ogen, punt van de staart, uitstekende botgedeelten, bv de elbogen en de tenen., gedurende de tijd kunnen op deze plekken littekens ontstaan. De spieren hoeven niet altijd ook geïnfecteerd te zijn, de kwaal kan zelfs zo minimaal zijn dat het niet eens opgemerkt wordt. Als de spieren ook aangetast worden, zal dit te merken zijn, bij puppies die slaperig zijn en niet snel groeien omdat de spieren simpelweg aan het wegteren zijn, vooral op het hoofd en in het gezicht. Bij honden waar het heel extreem is kan zelfs problemen ontstaan bij het slikken en drinken (zijn ook spieren). Zelfs longontsteking zou kunnen komen opzetten. Zonlicht zou vermeden moeten worden om het proces niet te laten verergeren. Bijvoorbeeld d.m.v zonneschermen of bij het naar buiten gaan de hond onder een paraplu laten lopen.. Wel zal direct op schade van de huid gelet moeten worden. Als de huid beschadigd wordt zal deze het best direct met een ontsmetting middel behandeld kunnen worden dit om ontstekingen van de huid te vermijden. Het is verder het beste voor de hond om hem hond te laten zijn . Zijn spieren te bewegen en te laten wandelen is goed voor sterke spierontwikkeling. Maar ook met andere honden laten omgaan zodat de hond zich prettig voelt en iets te beleven heeft . De hond gaat zich anders vervelen en meer krabben enz, wat juist zeer schadelijk kan zijn.

Aanvulling, ingezonden door M.v.Oudenaarden:
Misschien is het goed om bij dit stukje te vermelden dat deze afwijking vooralsnog alleen bij Collies uit bepaalde Amerikaanse lijnen is aangetroffen en voor zover bekend nog niet bij Collies uit de Engelse lijnen.

Ik kan alleen maar beamen dat vooral collies (en andere werkhonden die ook vroeger al met de mens samenwerkten) dit zo mooi kunnen. Onze Boy (helaas nu bijna 2 jaar geleden overgegaan) kon dit ook en als je je met hem afzonderde en je op hem ging concentreren en in gedachten aan hem vroeg hoe het met hem ging enzo, kreeg je zinnen en beelden door die duidelijk maakten waar hij in zijn koppie mee bezig was. Nu was hij wel een heel erg gevoelige hond, die ook soms 's nachts naar de maan huilde. Ik werd dan wel eens wakker en dan zaten we 's nachts even samen in het donker, heel bijzonder wel hoor. Hij en Quisby sliepen toendertijd boven bij ons op de slaapkamer en soms werd ik wakker met het gevoel dat er iemand naar me zat te kijken, en ja hoor, dan stond hij met zijn kop boven mijn hoofd vlak boven het bed naar me te kijken en me zo dus wakker te seinen.... Ik vroeg me dan altijd af hoe lang hij er dan al wel niet had gestaan... Toen hij spondylose kreeg en we in het begin van alles hebben geprobeerd om hem (iets langer) hier te houden, omdat hij nog niet weg wilde, werd onze band nog hechter en toen we voor zijn achterpoten een kar hadden gemaakt was hij helemaal blij omdat hij weer mee kon. Hij begon weer veel beter te eten en was superhappy, en enorm behendig met dat ding. Sommige mensen vonden dit belachelijk, want het was "zielig" voor zo'n hond, maar ik wist dat hij gewoon nog niet weg wilde en zo hebben we nog even wat extra tijd gehad. Op een gegeven moment werd zijn ziekte echter zodanig hinderlijk voor hem, dat ik doorkreeg dat het tijd was voor de dierenarts. Dit gebeurde via een visioen van een roofvogel (later leerde ik dat dit een symbool was dat vroeger door de Indianen werd gebruikt en de boodschap had "dapper te zijn omdat je iets moet doen wat je veel moeite kost")op een ochtend toen ik net wakker was. Het was best beangstigend, omdat ik zoiets nog nooit had meegemaakt. Ik ben ook niet zo'n "zwever", maar er zijn in die tijd zoveel dingen gebeurd dat ik nergens meer van op kijk. De dierenarts zou bij ons thuiskomen in de middag. Ik had vrij genomen en wilde nog een laatste wandeling met hem maken. Tijdens de wandeling is hij meerdere malen gestopt om alleen maar naar me te kijken en afscheid te nemen. Ik weet zeker dat hij al wist dat hij tijdelijk zonder ons verder zou moeten. We hebben Boy 'smiddags thuis in laten slapen en Quisby en Astra lagen er omheen om hem te steunen. Ze lagen heel mooi achter elkaar. Natuurlijk was het brullen geblazen door mij en Miel (ons zoontje van 1 was bij de opvang en was nog te jong om het echt door te hebben), vooral omdat we hem nu gewoon niet meer kunnen vastpakken en knuffelen enzo. De volgende ochtend ging ik met alleen Quis en As wandelen en toen ik bij onze poort stond zweefde er een buizerd in een cirkel boven mijn hoofd en wist ik dat het goed met hem ging. Het is gewoon een gevoel van zeker weten en dat is genoeg. Ik heb ook nog een witte roos voor hem neergezet en het is de mooiste roos geworden dir ik ooit heb gezien (meestal verwelken mijn rozen in de knop als ik ze in een vaas zet ...). Ik weet zeker dat hij vaak nog bij ons is en we praten vaak met elkaar (nu in het Engels gek genoeg..). Ik heb hem nog 1 keer vaag gezien, de avond voordat ik voor mijn werk op reis naar Australie moest, net na die 11 september in 2001. Ik zag er erg tegenop en toen ik 's avonds de honden uitliet dacht ik dat Astra achter me liep, maar zij liep voor me. Ik had echt een collie gezien achter me en wist meteen dat hij even mee kwam om me te steunen. Hij is nog vaak bij ons, vooral bij de 4 doggies en heeft hij de grootste lol met Kika en Bingo... de nieuwe generatie! Toen ik Bingo op de Collie en co site zag, wist ik trouwens meteen dat dit mijn hond was; hij heeft iets van Boy en er is ergens een band. Bingo is net zo gevoelig en zacht, maar ook weer heel anders. Toch lijken ze op elkaar qua uitstraling en hoop ik dat ik later net zo met hem kan kletsen als met Boy. Ik denk van wel. Met Quisby (16 jaar) en Astra (14 jaar) gaat de communicatie eigenlijk ook goed. Quisby geeft echt zinnen en plaatjes door en Astra werkt meer op je gevoel. Communicatie met Kika en Bingo (allebei 1,5 jr) is iets minder, volgens mij omdat zij nog zo jong zijn en nog een beetje het motto hebben van lang leve de lol! Het is wat luchtiger en de boodschap is meestal dat het goed met ze gaat en dat ze happy zijn. Volgens mij kan iedereen die van zijn/haar hond houdt met de hond (of ander dier) communiceren. Je moet echt geinteresseerd zijn en dan gaat er een wereld voor je open.
Rosalinde K.

Ik (Teya) had deze week een zeer interessant telefoongesprek van 1,5 uur met Frederique en wil jullie graag op de hoogte brengen van de inhoud.
Gelukkig was zij zo coöperatief om het besproken onderwerp nog een keer op papier te zetten en mij toe te sturen, ik had dat nooit allemaal kunnen onthouden :-) Zodoende volgt hier een 'verslag', dat voor een aantal mensen heel vertrouwd en normaal zal klinken en voor andereneen nieuwe wereld laat opengaan :-) Laat je overtuigen...het bestaat !!
De hoofd(persoon)hond in dit verhaal is Lady, een kruising collie.

Op 11.11.2008 is Lady overgegaan, wij zullen haar nissen.

Helaas worden steeds weer dieren per ongeluk vergiftigd (en zelfs ook wel eens expres). Met name jonge honden knagen en eten vaak aan alles wat los en vast zit. Evenals bij kinderen moeten we er bij honden ook voor zorgen dat gevaarlijke stoffen uit hun buurt blijven. Medicijnen, schoonmaakmiddelen, bestrijdingsmiddelen, enz. zijn allemaal beruchte middelen, waarmee we onze hond kunnen vergiftigen. Bijv. rattengif is ook erg gevaarlijk, niet alleenhet gif zelf, maar ook de ratten en muizen die ervan gegeten hebben, worden soms door onze hond of kat opgegeten. Als we er niet snel genoeg bij zijn moeten ze dit vaak met hun eigen leven bekopen, als we er niet snel genoeg bij zijn.
Eerste hulp bij vergiftigingsverschijnselen, mits deskundig uitgevoerd, kan vaak nog veel redden, maar voorzorg voorkomt natuurlijk veel narigheid!

1. Vergiftiging via de mond.
Alle vergiften die onze hond opeet/oplikt, passeren de mond, keel en slokdarm en blijven dan nog een tijdje in de maag. Zolang het nog in de maag is,kan er nog effectief eerste hulp worden verleend, door het dier te laten braken. Als het vergif eenmaal de maag is gepasseerd en in de darmen is opgenomen, wordt het vrij snel door de darmwand geresorbeerd en in het bloed opgenomen. Vanzelfsprekend wordt effectieve hulp dan een stuk moeilijker.
Om snel een braakmiddel bij de hand te hebben, kunt u het volgende zelf maken:
- 1 tot 2 theelepels waterstofperoxide 3% voor de hond en 1 theelepel waterstofperoxide voor de kat.

Echter nooit een braakmiddel toedienen als het dier een bijtende, chemische stof of een scherp voorwerp heeft ingeslikt. En vanzelfsprekend ook niet als het dier bewusteloos is. Het braaksel kunt u het beste bewaren, zodat de dierenarts, indien nodig, de mogelijkheid heeft om onderzoek te verrichten. Meestal zullen honden of katten spontaan gaan braken als zij een vergif hebben ingeslikt. Het braken op zich hoeft niet altijd te wijzen op vergiftiging. Wanneer de hond braakt ten gevolge van een infectieziekte, zal meestal de temperatuur verhoogd zijn, terwijl bij braken door vergiftiging de temperatuur niet verhoogd is.

2.Vergiftiging door inademing:
Giftige gassen die kunnen worden ingeademd zijn o.a.: koolmonoxide, rook van brandend isolatiemateriaal, aardgas en rook bij brand in het algemeen. Allereerst moet u het dier natuurlijk zo snel mogelijk in de frisse lucht brengen. En zonodig moet er kunstmatige ademhaling worden toegepast. Zeker bij een koolmonoxidevergiftiging is het zaak, dat het dier zo gauw mogelijk zuuurstof toegediend krijgt. En daarvoor is snel vervoer naar een dierenkliniek of dierenartsenpraktijk noodzakelijk. Bij een koolmonoxidevergiftiging heeft het dier donkerrode lippen en tong en is versuft tot bewusteloos.

3. Vergiftiging na contact met de huid:
Meestal beschermd vaak de vacht van het dier tegen beschadiging van de huid door aanraking met vergiften. Maar door de neiging van deze dieren om hun vacht schoon te likken, schuilt hier weer een reëel gevaar. Een nadeel van een vacht is ook wel weer, dat er gemakkelijk teer, verf en olie in blijft zitten, waardoor er een langdurig contact met de huid plaatsvindt. Bij eerste hulp is het van belang, dat het vergif met grote hoeveelheden schoon water wordt verdund, gevolgd door wassen met water en zeep. Tenminste als het gaat om bijtende, chemische stoffen die een chemische verbranding veroorzaken van de huid. Als het dier petroleum of benzine e.d. over zijn huid heeft gekregen, kan men het effect hiervan het best neutraliseren door de vacht met melk te doordrenken. Een half uur daarna wassen met water en zeep.

Wanneer er olieverf op de vacht is gekomen, moet men dit nooit proberen te verwijderen met een verfoplossend middel, zoals bv. terpentine.
Dat is een zeer bijtend middel voor de huid en men maakt het dan alleen maar erger. Het beste kan men de verf in de vacht laten drogen en hierna de haren wegknippen. Stookolie ook nooit proberen te verwijderen met terpentine of wasbenzine. Het gebeurt maar al te vaak, dat honden aan het strand stookolie aan hun voetzolen krijgen. Als me zou proberen dit te verwijderen met wasbenzine of terpentine, zou het dier in korte tijd zeer pijnlijke, gezwollen en ontstoken voetzolen krijgen. De enige manieren zijn schoonmaken met olie (sla-. olijf-, zonnebloemolie e.d.) of wassen in een lauw sopje en het hebben van veel geduld.

4.Vergiftiging door een insectenbeet:
Door een insectenbeet, meestal een steek van wespen, bijen en dergelijke, vaak op de kop van het dier, kunnen heel snel pijnlijke zwellingen ontstaan.De zwelling kan men verminderen door een koud kompres op de gestoken plaats. In enkele gevallen kunnen zelfs zeer ernstige overgevoeligheidsreacties ontstaan, die de dood tot gevolg kunnen hebben. Gelukkig behoort een dergelijke reactie tot de uitzonderingen. Als een dier gestoken is door een wesp of een bij kan het zinvol zijn om een bezoek te brengen aan de dierenarts, al was het alleen al om de angel te verwijderen om ontsteking te voorkomen.

Vergiftigingen centrum:
Er zijn twee instituten, waar een dierenarts snel de nodige informatie kan krijgen betreffende vergiftigingen en behandelingsmethoden.
Voor Nederland: Nationaal Vergiftigingen Centrum te Bilthoven (tel; 030-2749122)
Voor België: Het Antivergift Centrum te Brussel.
Deze Centra zijn dag en nacht telefonisch te bereiken voor informatie. Ook centra in Academische Ziekenhuizen kunnen wel vaak snel informatie geven over de behandeling bij vergiftiging. Als u weet wat uw huisdier binnen heeft gekregen, is het zeer zinvol om terwijl u de patiënt eerste hulp geeft, alvast een ander naar de dierenarts te laten bellen, om door te geven wat de naam van het vergif is. Zodat de dierenarts alle gewenste informatie kan inwinnen alvorens u met het dier binnenkomt, om zo snel mogelijk met de behandeling te kunnen beginnen.

Overzicht giftige stoffen:

Bijtend vergif geeft onmiddellijk plaatselijke stoornissen, vaak gevolgd door algemene stoornissen.
Tot deze groep behoren: * zuren, zoals zwavelzuur, zoutzuur, salpeterzuur, carbol e.d. * basen, zoals ammoniak, kaliloog, natronloog, bijtende kalk, Lysol e.d.

Chocolade: Chocolade kan ook heel gevaarlijk zijn voor uw hond. Daar zit namelijk Theobromine in, dat is een bestanddeel dat ongevaarlijk is voor mensen, maar bij honden kan dit leiden tot braken, diarree en stuiptrekkingen. Wanneer een hond na het eten van chocolade zich inspant kan het hart op hol slaan met mogelijke dodelijke afloop. Een reep van 200 gram pure chocolade kan voor een hond van ongeveer 25 kilo al dodelijk zijn!

Antivriesmiddelen: In antivries zit ethyleenglycol en honden schijnen de smaak lekker te vinden. Maar het beschadigt de nieren. Honden die hiervan hebben gedronken, vertonen algemene vergiftigingsverschijnselen, zoals braken, diarree en soms krampen. Men moet dan braken opwekken, veel melk te drinken geven en daarna norit: ongeveer 10 tabletten in water of melk.

Strychninevergiftiging: Strychnine wordt nog wel gebruikt als rattenverdelgingsmiddel. In een rat die hierdoor gedood is, blijft het gif achter en wanneer onze huisdieren zo'n kadaver opeten, geeft dat ernstige vergiftigingsverschijnselen. Het dier krijgt hevige krampen, die dikwijls tot de dood leiden. Als de krampen nog niet zijn opgetreden, is het nuttig een braakmiddel te geven. Als het dier wel krampen heeft, mag men geen braakmiddel
meer geven en kan de dierenarts proberen het dier te redden door zo spoedig mogelijk onder narcose te brengen. De narcose beschermt het dier tegen pijnlijke krampen en tijdens de narcose kan ook de maag gespoeld worden.

Thalliumvergiftiging: Thalliumsulfaat wordt ook gebruikt als ratten- en muizenverdelgingsmiddel. Thallium werkt echter niet zo snel als Strychnine.
De verschijnselen zijn aanvankelijk nogal vaag. Het vergiftigde dier braakt, verliest snel zijn conditie en vaak worden korstige plekken rondom ogen, lippen en anus waargenomen. Bij overleving van dit eerste stadium van ongeveer 10 dagen treedt er een overmatige haaruitval op. Katten overleven dit eerste stadium meestal niet. Het ligt voor de hand dat in het eerste stadium bij vermoeden van een thalliumvergiftiging zo spoedig mogelijk deskundige hulp moet worden ingeroepen. Bevindt het het gif zich nog in de maag dan kan als eerste hulp het braken worden opgewekt en kan de dierenarts een maagspoeling verrichten. Als tegenmiddelen worden norit, natriumthiosulfaat 10% of Berlijns Blauw worden gegeven. Als het vergif de darmwand al is gepasseerd, helpen braken en tegengif natuurlijk niet meer.

Fenol: Fenol, Carbol en Lysol zijn ontsmettingsmiddelen die giftig zijn voor de hond, zowel op de huid als ook in het spijsverteringskanaal. Deze stoffen zijn nogal agressief en beschadigen nieren en lever. Wanneer het op de huid is gekomen, dan goed spoelen met water en nawassen met water en zeep. Heeft de hond het ingeslikt dan weer direct verdunnen met water of melk.

Loodvergiftiging: Vooral jonge dieren knagen aan alles wat los en vast zit. Knagen zij aan voorwerpen die met loodhoudende verf of menie zijn geverfd, dan kunnen ze door het lood hierin ernstig vergiftigd worden. Het dier krijgt krampen en geeft overvloedig speeksel op. Verder maakt het vaak ongecontroleerde bewegingen. Zo snel mogelijk naar de dierenarts, die met calciumversenaat kan proberen de hond te redden.

Dicumarine: In rattenkorrels zit vaak dicumarine. Deze stof remt de bloedstoling. Wanneer een hond of kat dit vergif naar binnenkrijgt (kan ook via een kadaver) dan zullen er overal in het lichaam bloedingen op gaan treden. Het is het eerste te zien aan de mondholte, waar bloedingen optreden, maar ook aan de bleke slijmvliezen. Nog later kan men het zien aan bloed in urine en ontlasting. Soms ziet men ook bloed braken en onderhuidse bloedingen (blauwe plekken). Wanneer er niet al te veel dicumarine is ingenomen kan de dierenarts het dier bloedstollingsbevorderende injecties geven,(vitamine K) of een bloedtransfusie geven.

Insecticiden: In de tuinbouw en helaas ook in vele huishoudens gebruikt men insectenverdelgende middelen, die het enzym cholinesterase remmen. Het hormoon choline speelt een rol bij de overdracht van prikkels van het parasympathische zenuwstelsel. Het enzym cholinesterase zorgt er dan voor dat choline wordt afgebroken als het zijn werk heeft gedaan. Als echter een insecticide werkt als cholinesteraseremmend, wordt choline niet meer afgebroken en blijft daarom zenuwuiteinden prikkelen, waardoor de overwerking van het parasympathische systeem uiteindelijk leidt tot verschijnselen als speekselvloed, diarreee, krampen etc. Er moet snel een tegengif gegeven worden door de dierenarts. Deze spuit atropine in, het tegengif voor choline.

Ivomectine: Alle collieachtigen(óngeacht de kleur!!!) kúnnen heel heftig reageren op paarden ontwormingsmiddelen, omdat dat ivermectine bevat! Dat kan al gebeuren met een minuscuul klein beetje wat bijv. nog aan een brokje kleeft van een paard of pony kreeg na een wormbehandeling. Of een beetje wat in de paardenpoep zit, ook nog twee dagen na de ontworming. Iedere hond kan ziek worden van de "overdosis" ontwormingsmiddel in paardendrollen. Echter honden die het "bluemerle gen" bij zich dragen zoals o.a. Shelties, Ausssies, Collies, Bobtails en Collie-kruisingen zijn zeer gevoelig voor ivomectine. Voor hen kan inname van ivomectine dodelijk zijn. Dit bluemerlegen is niet altijd zichtbaar. De honden,meestal collie achtigen dus,die hierop reageren kunnen er aan sterven. Tegen ivermectine bestaat geen tegengif. Het probleem is dat bij de meeste rassen een duidelijke scheidingswand tussen hersenvocht en bloed is, in de cellen. Deze scheidingswand is bij dit soort rassen veel minder strikt. Door zowel bloed als hersenvocht worden stoffen uitgescheiden. Door de minder strikte scheidingswand kan in dit geval de ivermectine, uitgescheiden door het bloed, in de hersenen terecht komen en zich op de hersenen vast zetten. Dierenartsen weten wel dat Ivermectine niet samengaat met Bleumerle, maar vaak weten ze niet dat bv. een bobtail of een tricolore-collie ook het bluemerle-gen draagt. Dus weet je dat er bluemerle in je ras voorkomt zeg dit altijd tegen je DA als je een wormenmiddel moet hebben of wanneer de hond tegen mijten o.i.d. behandelt moet worden.

E.H.B.O. bij bijtende stoffen in het spijsverteringskanaal:

* Er mag geen braken worden opgewekt. Bijtende stoffen tasten vrijwel onmiddellijk mondholte, slokdarm en maagwand en verzwakken vrijwel direct de maagwand. Bij heftige maagbewegingen, die ontstaan bij braken, loopt men daarom het risico dat de maagwand scheurt en wordt tevens de slokdarm voor de tweede keer belast.

* Geef het dier veel water om de bijtende stof tenminste te verdunnen.

* Een bewusteloze patiënt niets via de bek ingeven.

* Zo snel mogelijk naar de dierenarts.

E.H.B.O. bij bijtende stoffen op de huid:

* Spoelen met stromend leidingwater om de bijtende stof te verdunnen.

* Wanneer men zeker weet dat er een zuur op de huid is gekomen,dan neutraliseren met sodawater en wel een flinke eetlepel opgelost in één liter water.

* Bij een base op de huid moet men neutraliseren met azijn, verdund in water en wel twee eetlepels azijn op één liter water.

E.H.B.O. bij bijtende stoffen in de ogen:

Direct het oog spoelen met afgekoeld gekookt water. Wanneer men daar niet direct over kan beschikken, dan gepasteuriseerde melk of schoon water uit de kraan nemen.

Eerste Hulp bij algemene vergiftigingsverschijnselen:

1. Open de bek van het dier, pak de tong met een doek vast en trek deze goed naar voren. Terwijl men de tong vast blijft houden, kijkt men of er geen voorwerpen achter oin de bek vastzitten. Is dit het geval, dan deze voorwerpen verwijderen. Doe alles wat knellend is af, zoals de halsband, touw e.d.

2. Leg het dier op zijn zijde, strek de kop en hals en trek de tong naar voren.

3. Plaats beide handen nu op de ribwand, vlak achter het schouderblad en geef nu met beide handen een flinke duw op de borstwand, waardoorde lucht uit de longen wordt gedreven.

4. Laat nu de ribwand snel weer los, zodat de longen zich weer met lucht kunnen vullen. Deze handelingen herhalen onder het langzaam tellen 21-22: dit is ongeveer 12 keer per minuut. Ga door met kunstmatige ademhaling tot het slachtoffer zelfstandig ademt of tot is vastgesteld dat hij dood is. Vaak moet men kunstmatige ademhaling wel 30 tot 60 minuten volhouden. Als na de ademstilstand vrij spoedig de hartstilstand is ingetreden (de pols is niet meer voelbaar) kan men nog 1 tot 2 keer kort met de vuist op de borst slaan, vlak achter de schouder (hartpuntstoot) om hierdoor mogelijk het hart weer op gang te krijgen.

Algemene wenken bij vergiftigingsverschijnselen:

* Wanneer een dier erg opgewonden is en stuiptrekkingen heeft, mag men niets ingeven en ook niet laten braken. Snel in een deken wikkelen en naar de dierenarts. Als het gaat om ingeslikte, bijtende middelen zoals zuren en basen, mag men het dier niet laten braken. De bijtende stof verdunnen door zoveel mogelijk water te laten drinken en zo spoedig mogelijk naar de dierenarts.

* Bij bewusteloosheid, schijndood e.d. mag men de patiënt niets via de bek ingeven en uiteraard ook niet laten braken. Als de ademhaling stilstaat (schijndood) direct beginnen met kunstmatige ademhaling. * Bij niet bijtende stoffen, die in de maag zijn gekomen, het dier laten braken. Als het gif bekend is en men weet ook wat het tegengif is, dan kan hierna het tegengif gegeven worden. Als men het juiste tegengif niet kent, moet men na het braken het vergif in de maag verdunnen met water of melk, zo mogelijk gemengd met enkele theelepels norit. Wanneer alle eerste hulp gegeven is, zo snel mogelijk naar een dierenarts.

* Bij vergif op de huid, zo snel mogelijk spoelen met stromend water en neutraliseren van eventuele zuren of basen

* Bij bijtende stoffen in de ogen, direct spoelen met gekookt water, gepasteuriseerde melk, of desnoods met schoon leiding water. Het is verstandiger om bij de minste of geringste twijfel aan een juiste diagnose, niet zelf E.H.B.O. te gaan verlenen, maar met vergif en patiënt naar een dierenarts te gaan!